Ishte nje here e nje kohe, nje person i cili rridhte nga nje familje muslimane jo shume e dhene pas fese. Por me kalimin e kohes ai femije, u rrit dhe filloi te mesoi gjera te ndryshme, e nder to i erdhen ne vesh dhe ca fjale per fejen Islame, gje qe atij i interesoi dhe filloi te kerkonte dhe me shume ne kete aspekt. Pasi kishte mesuar ca gjera, kishte filluar ne njeren form apo tjetren ta praktikonte Islamin, keshtu vazhdoi ai deri ne momentin kur u sigurua definitivisht qe ata te cilet nuk e praktikojne Islamin shkojne ne Xhehnem. Keshtu nje gje interesante filloi te ndodhte me te dhe ai vendosi ta linte praktikimin e fese Islame dhe te vazhdonte jeten si nje musliman pa e praktikuar fene Islame.
Kur imami i xhamise ku ai shkonte, nje here e pa ne rruge e pyeti (pasi e pershendeti me Es Selamu Aleikum dhe pasi morri pershendetjen kthyese nga djaloshi): "Perse nuk vie te falesh me ne xhamine tone, mos ke nderruar xhami?" (pra, donte te thonte se mos shkon ne xhami tjeter te falesh?), djaloshi ia ktheu: "Jo o prijes i xhematit te "x" xhamise, por une me nuk shkoj te falem!"
U shtang pak imami ne fjale dhe pasi perbiu peshtymen tha: "Po perse keshtu?"
Ai me ze te dridhur dhe me sy te mbushur me lote tha:
"Une dua te jem edhe ne ahiret, me ata qe i kam dashur, kam jetuar dhe kam kaluar te gjithe jeten time ne kete bote".
Kur imami i xhamise ku ai shkonte, nje here e pa ne rruge e pyeti (pasi e pershendeti me Es Selamu Aleikum dhe pasi morri pershendetjen kthyese nga djaloshi): "Perse nuk vie te falesh me ne xhamine tone, mos ke nderruar xhami?" (pra, donte te thonte se mos shkon ne xhami tjeter te falesh?), djaloshi ia ktheu: "Jo o prijes i xhematit te "x" xhamise, por une me nuk shkoj te falem!"
U shtang pak imami ne fjale dhe pasi perbiu peshtymen tha: "Po perse keshtu?"
Ai me ze te dridhur dhe me sy te mbushur me lote tha:
"Une dua te jem edhe ne ahiret, me ata qe i kam dashur, kam jetuar dhe kam kaluar te gjithe jeten time ne kete bote".