Agim Deva

KUSH MA GJEN GJONIN...

1.
Që në klasë të katërt
Në gazetë të murit,
Gjonit ia pashë vjershën
Me bishtpenë – të shkruar:

Titulli – me t’kuq,
Dhe mbaj mend ca vargje:
“Kosovë, tokë e bukur
Me thupra rrethuar...”

Unë erdha në Prishtinë,
Gjoni në Pejë mbet,
Rrodha –jetën time,
Ai jetën e vet.

Zeshkan ish Gjoni ,
I bukur sa s’ka,
Jetim ishte Gjoni
Dhe – shumë fukara...

2.
Gati pesëdhjetë vjet
Gjë për të nuk di,
Kam pyetur për mikun,
Në Pejë e në malësi...

Por askush një fjalë
Për të s’ma rrëfeu ,
S’di ia ktheva shpinën,
Apo ai ma ktheu...

Shpirt na ishte Gjoni,
Flokëshprishur, i zgjuar:
“Kosovë toka ime
Me thupra rrethuar...”

Kush di çfarë poeti
Do të bëhej miku,
Ai- një mendjemprehur
Me vullnet çeliku...

Në gazet të murit
Gjoni u ngjit vetë
Dhe - u ngjit i varfër,
Për t’u bërë një mbret...

3.
Njerëz, mos e dini,
Gjoni ku m’ka mbetur,
Mos përgjithmonë Gjoni
Diku ka fjetur...

Asnjë gjurmë nga ai,
Në këtë botë as grima,
I rash skaj me skaj,
Porsi vetëtima...

Po thuprat e tij
N‘poezinë e vet,
M’dëftonin se Gjoni
Do t’rritet – poet.

Shumë herë e vras mendjen
Gjoni in i zgjuar,
Pse shihte Kosovën,
Me thupra t’rrethuar?

Gjoni, nëse me ndien,
Edhe unë të ndij,
E në klasë të katërt
Do t’kthejmë përsëri.

4.
Gazetat e murit
Janë ndërruar shumë herë,
Por se di a gjenden
N’to Gjona të tjerë!...

Do t’ulemi bashkë
Në sofër të shtruar,
Gjon, në këtë Kosovë
“Me thupra t’rrethuar”...

Shumë vite kanë ikur,
Edhe po ta shihja
gjonin tim në rrugë –
Ndoshta s’do ta njihja.

Shumë kisha dësh’ruar,
Së paku ta di,
Se nga e kanë bartur
Val’t e jetës s’tij...